خار
خار


غنچه از خـــواب پــرید و گلی تازه به دنیـــا آمد


 

خار خنـــــــدید و بــــــه گل گفـــــــتت : سلام


 

و جوابــی نشنید ...خار رنجــید ولی هیچ نگفت


 

ساعتـی چند گذشت.. گل چه زیبا شده بود ...


دســـــــــــــت بی رحمــــــی آمــــد نزدیک ...


گل ســــــــراسیمه ز  وحـــــــشت افســرد ...


لیک آن خار در آن دست خلید و گل از مرگ رهید


صبح فردا که رسیدخار با شبنمی از خـواب پرید


 گل صمیمانه بــــــــــــه او گفــــــت : سلام ...


 





:: برچسب‌ها: حرف دل سمیرات,
نويسنده : عبدالنبی سمیرات