ساحل قلبت
ساحل قلبت

 

 

 

ساحل قلبتو بسپار دست خدا، خدا خودش قشنگترین قایقشو برات میفرسته

  

بخششش را "بخش کن"...محبت را "پخش کن"...

غضب "پریشانی" است...نهایتش "پشیمانی" است...

"به طرف" گوش بده..."بی طرف" نظر بده...

شکیبایی... بر هر "دعوایی"،"دواست"...

هر چه "بضاعتمان" کمتراست..."قضاوتمان" بیشتر است...

وقتی "عصبانی" هستم..."لب به لبخند" نمی زنم!

با "خویشتنداری"..."خویشاوند داری"...

"بخشش"...پاک کن "رنجش"...

به "خشم"..."چشم" نگو...

در اینکه با هم "تفاوت داریم"... با هم "تفاهم داریم"!؟

موقع عصبانیت..."داد نزن" خود را "باد بزن"!

سوء تفاهم، "تیر خطایی" است...که از "گمان" رها می شود!

 

احتیاط کنید !
.
.
.
خاکی بودن آسفالت شدن را در پی دارد !!

 

خدا مرحم تمام دردهاست.هر چه عمق خراشهای وجودت بیشتر باشدخدا برای پر کردن ان بیشتر در وجودت جای میگیرد

 

«قِیمَةُ کُلِّ امْرِئٍ مَا یُحْسِنُهُ»

«ارزش هر انسانی به اندازه­ی چیزی است که دوست می­دارد».

پازل دله یکی رابهم ریختن هنر نیست.
هروقت با تیکه های شکسته ی دله یه نفر یه پازل دله جدید براش ساختی
هنر کردی...

 درصد کمی از انسانها نود سال زندگی میکنند انها یکسال را نود بار تکرار میکنند.

 







:: برچسب‌ها: حرف دل سمیرات,
نويسنده : عبدالنبی سمیرات