حرف دل سعید سمیرات

همان وقتها که شهر ، شهر کهنه بود

جاده بی‌ خطر ، خانه کاهگلی بود

همان شبها پراز ، لطف و قصه بود

قصه ساده بود ، نقل و صندلی بود

به همان خانه‌های خام ، عشق پخته داشتیم

به روی عشق خود ، پا نمی‌‌گذشتیم

محبت اندک اندک ، ز دلها پر کشیده

جدایی از زمین تا ، ثریا سر کشیده

به یاد خاطرات ، گذشته زنده هستم

بیا تو را ببینم ، که من رونده هستم

هنوز لبهای تشنه ، به آبی تر نگشته

مسافر‌های عاشق ، دوباره بر نگشته

نه سایبان سردی ، که گل شبنم بگیرد

نه آن آغوش گرمی‌ ، که آدم دم بگیرد

به همان خانه‌های خام ، عشق پخته داشتیم

به روی عشق خود ، پا نمی‌‌گذشتیم

به همان خانه‌های خام ، عشق پخته داشتیم

ما را می بینی خدا؟ در جایگاه فرشتگان ایستاده ایم! می پذیری ؟

با دل به سراغت می آییم که گفته اند القلب حرم الله… در خانه تو و حریم کبریایت جز تو که را جوییم  که ایک نعبد و ایاک ونستعین.

میدانی خدا! وقتی رو به درگاه تو می آریم که دل از همه جا و همه کس بریده ایم و فقط تو پناهگاه مایی! جز تو پناهگاه امنی نیافتیم که به آن پناه بریم.بپذیر که تنها تو توبه پذیری و ان الله تواب الرحیم.

خدای خوبی ها! با همه وجود پای به آستان ملکوتی ات می گذاریم و تو چه خوب صبوری می کنی همه ی درد و دل هایمان را … می بینی فقط حرف می شویم و تو گوش؟ ما که فقط برای آروزهای خود نزدت نمی آییم! شاید بخشش حتی یکی از ذنوب جایزه ای باشد برای یک پله بالاتر آمدن و به تو نزدیک شدن!

دیگه خسته شدم...از اینهمه بی مهری...

دیگه برام مهم نیست...باران بباره یا چشمانم...

دیگه برام فرقی نمیکنه خورشید بتابه یا نگاه تو...

اینجا من ماندم...و کلی خاطره های ناتمام...

اینجا من هستم...و شقایقهای گریان...

دیگه برام مهم نیست...من کجای زندگی باشم...

دیگه از نفس کشیدنهای مقطع خسته شدم...

دیگه میخوام به خودم هم اهمیت ندم...

دیگه چه اهمیتی داره ...دلتنگیهای من...

وقتی عشقت بهت پشت کنه...از مابقی چه انتظاری میره...

دیگه میخوام مترسک نباشم...از بس دستامو برای آغوشت باز کردم و تو نیامدی...دیگه میخوام تنها عاشق یکی باشم...اونی که همیشه منو تنها نگذاشت...اونی که هیچ وقت به فکرش نبودم...

خداوند،

اینجا... خزیده در گوشه ای از هستی

کنج فراموش خانه ی دل ،نشسته ام...

باقی مانده ای نیست

جز، خود وخدا

من وتو...من وتوووووو

آرام تر میگویم تا بلند تر بشنوی...

نزدیکتر از من به من...

خداوند،

من نیز فراموش، یادی از خود نمیخواهم حتی.....

تنها تو بمان

.........من هیچ......من نه

تنها تو........خداوند من،

که  من و یادو همه ای،

واگر شنیده می شوم هنوز،با همه بی صدایی ام

وبا همه فراموشی و نیستی ام...اگر دیده می شوم هنوز

با پاسخت، به فراموشی ام یادم بده که هستم

وبه یاد پرسشم بیاور...

 وبه یاد پرسشم بیاور

که پاسخ داده ای،پیشتر از آنکه بپرسم

من و یادو هستی ام...همه آکنده از تواییم

وپاسخ وسعادت همین جاست

آساییده در پشت دعوت تو

خداوند نزدیکتر از.....

(نحن اقرب الیه من حبل الورید)

-----------------------------------

+هرجاکه افتادم زپا ناگه تورا کردم صدا

گویی که آن دم هم مرا....نوعی هدایت کرده ای!

خدای من

 چگونه اندازه کنم  قدرِ خطایی را،

که دست در دستِ تو و چشم در چشمت،

مُهرهِ فراموشی زدم پایِ عهد نامه ای  که با تو بسته بودم!

دستم را گرفته بودی،به آن عهد

و من ،گره از گرهت باز کردم  به سست قدمی

و لرزیدم

و از لرزه ام هبوط  پدیدار شد...

ه نابودی کِشوندیم تا بدونم
همه بودو نبودِ من، تو بودی

بدونم هر چی باشم، بی تو پوچم
بدونم فرصتِ بودن تو بودی...

پریشون از چه چیزا که نبودم
دیگه می خوام پریشونِ تو باشم

تویی که زندگیمو آبرمو...
باید هر لحظه مدیونِ تو باشم

فقط تو...
فقط تو می تونی کاری کنی که
دلم از این همه حسرت جدا شده

به تنهاییت قسم تنهایِ تنهام
اگه دستم تو دستِ تو نباشه

– ▪● خلــوتــــِ خُلدِ خُلــــود ●▪–
 

زبان حال حضرت زینب (س) در مقتل

این زمین کربلاست                                تیرباران بلاست

جان زینب ای خدا بر زمین افتاده است               از سر زین سرنگون، شاه دین افتاده است

چشمه خون ازتنش، ای خدا جاری بود                   کارمن با یاد او، بعد ازاین زاری بود

خیمه ها در سوگ او، درعزاداری بود              پرفضای خیمه ازنغمه واغربتاست

یک طرف راسش به نی، پیش روی زینب است /   یک طرف خیمه گهش جمله درتاب وتب است

یک طرف اهل حرم، سینه کوبان، موکنان                جمله استاده درِ خیمه ها بر سر زنان

از حرم برآسمان، می رسد بانگ عزا                     تشنگان خسته جان، جمله درآه ونوا

دم به دم درشیونند، کودکانی بی پناه                       درخیامی سوخته ،جان به لب، غرقاب آه

من چه سان باور کنم، این بود سالار من؟                      یا سرنیزه بود با حسین دیدارمن؟

ودن يا نبودن...مسأله اينست...

عجيب دلم گرفته....و بقول سهراب